شگفتا چه شده است که آدمهای عصر و دوران ما شان و مقام آدمیت را به پائین ترین حد و درجه تنزل داده اند . که اگر اندگی شرم و حیا برای این موجود زنده و مخلوق مانده باشد باید شرمسارو خجلزده گردد که پروردگار بخشنده و مهربان چه نعماتی برایش ارزانی کرده است عقل و زبان و روح و روان و چشم و گوش و احساس و عاطفه و... همه را یک جا به این موجود بخشیده است اما باز قدرت درک آنرا بدست نیاورده که فلسفه وجودیش را بفهمد . خدواند عزیز و کریم تا به اینجا این موجود دو پا را رها و به حال خود ول نکرده است .ادیان و شریعت و کتاب های آسمانی و انبیا ء و ائمه (ع) را هم برای هدایت وراهنمائی بشر فرستاده تا دیگر حجت را تمام کند . این لباس آدمیت به تن خیلی از این موجودات که خداوند آنها راخلیفه خود روی زمین برگزیده است اندازه و مناسب نیست . امروزه دین و آموزه های دینی ابزاری برای دست یازدن به مقاصدپلید شده و تقوی و واژگان ارزشمند ، کتاب های دینی بیشتر برای تزئین زبان و سخنرانی ها شده است . وامتداد سیر حرکت و رشد نسلهای گذشته که امروز جامعه بشری وارث آن است دیگر قدرت زایش و زایندگی خود را از دست داده است .
